Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010

Καλά Χριστούγεννα σε όλους

Χριστούγεννα λοιπόν. Αν αρχίσατε να φοβάστε ότι αυτά τα Χριστούγεννα τελικά δεν θα 'ρθουν ποτέ, διαψευστήκατε!

Ξυπνάμε σήμερα το πρωί και αναρωτιόμαστε πώς θα έπρεπε να είναι η μέρα για να είναι πραγματικά Χριστούγεννα, για να δικαιώνει τη φήμη της. Διότι τα Χριστούγεννα έχουν φήμη ημέρας ξεχωριστής, λαμπερής, ημέρας χαράς και αγάπης. Σ’ αυτή την ημέρα βρίσκεται συμπυκνωμένη όλη η ευτυχία που μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος σε μια μέρα του χρόνου.

Ξυπνάμε λοιπόν και παρατηρούμε αρχικά ότι η σημερινή μέρα είναι σαν την χθεσινή. Ίδια κι απαράλλαχτη. Σίγουρα δεν είναι τα πάντα σκεπασμένα με χιόνι όπως απαιτεί η παράδοση. Ένα λαμπερό άστρο δεν ταξιδεύει στον ουρανό, άγγελοι δεν ψάλλουν «επί γης ειρήνη...» Τι τρέχει; Ντυνόμαστε και συναντούμε τους δικούς μας, έτσι όπως προγραμματίσαμε γι’ αυτή την οικογενειακή μέρα. Αν και αγουροξυπνημένοι, όλοι προσπαθούν να είναι χαρούμενοι και κεφάτοι όπως επιβάλλεται για τέτοια μέρα, σύμφωνα με το στερεότυπο πρότυπο. Άλλοι τα καταφέρνουν λίγο καλύτερα κι άλλοι λίγο χειρότερα. Οι εκ φύσεως κεφάτοι και καλαμπουρτζήδες είναι ευλογία για την παρέα, για τους εαυτούς τους δεν ξέρω. Αν η παρέα σας δεν συμπεριλαμβάνει τέτοιον, ξέρω ακόμα προσπαθείτε αμήχανα!

Τα δώρα φτιάχνουν λίγο το κέφι και το φροντισμένο και πλούσιο μεσημεριανό τραπέζι βέβαια, μαζί με την Χριστουγεννιάτικη διακόσμηση του σπιτιού. Αν όλα αυτά δεν φτάνουν, εμβολιαζόμαστε με Χριστουγεννιάτικο πνεύμα από το εμπορεύσιμο της τηλεόρασης και παρακολουθούμε μια Χριστουγεννιάτικη οικογενειακή ταινία, κάνοντας έτσι φροντιστήριο για το πώς έπρεπε να είναι αυτή η μέρα και στο δικό μας το σπίτι. Αν κι αυτό δεν πιάσει δεν μένει παρά να κάνουμε... μεταγραφές. Υπομονή το βραδάκι θα το σκάσετε από το σπίτι για ένα κέντρο διασκέδασης, που παρέχουν το κέφι με επαγγελματισμό και εγγυημένα αποτελέσματα.

Όταν το βράδυ –ή το πρωί- γυρνάμε στο σπίτι, δεν ξέρω ποια γεύση επιπλέει στο στόμα μας, του κεφιού που ζήσαμε, ή της απογοητευτικής διαπίστωσης ότι τελικά δεν ήταν και τίποτα. Απορημένα μάτια κρύβουν το ερώτημα: αυτό ήταν όλο κι όλο; Δεν έχει άλλο; Μας είχανε υποσχεθεί περισσότερα, περιμέναμε περισσότερα, μας κορόιδεψαν!

Κουράγιο αδέλφια, ευτυχώς υπάρχει και η Πρωτοχρονιά, η τελευταία ευκαιρία να δέσει η συνταγή, αν δεν πήγε καλά τα Χριστούγεννα.

Αδράξτε τη μέρα! Δώδεκα μόλις ώρες απομένουν!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου