Πόσο ακόμα μπορεί να μικρύνει μια μέρα;
Στον ανθό της να μαραίνεται
Στη νιότη της να πεθαίνει
Να σου δείχνει την πόρτα
Να σου πλακώνει το στήθος
Σαν ένας λυγμός χτικιασμένος
Που παλεύει το στοιχειωμένο στέρνο να αφήσει.
Δεν το αντέχω
Ξύπνησα το απόγευμα
Κι ήταν μια ψύχρα να με υποδεχτεί
Η μέρα δεν ήταν πια εκεί.
Αλκαίος 1/11/03
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου