Έχω μεγάλο σπίτι, φαίνεται ότι έχω και μεγάλη καρδιά και μάλλον θα μπορούσα να χαρακτηριστώ από αφελής μέχρι καιροσκόπος. Πάντα όταν ήθελα να κλείσω μια δουλεία –για το καλό του σπιτιού- τραπέζωνα, φιλοξενούσα, υποσχόμουν, έκανα τα πάντα.
Στο ίδιο πνεύμα έμαθαν και τα παιδιά. Για να κάνουν φίλους, για να μπουν σε παρέες, όλα τα πάρτι στο σπίτι μας γίνονταν. Κάθε μέρα ταΐζαμε ξένα στόματα και κοιμίζαμε φίλους σ’ όλα τα δωμάτια... Στους διαδρόμους του σπιτιού πέφτω συνεχώς πάνω σε μισοκοιμισμένους λεβάντες και λεβέντισσες που δεν ξέρω καν ποιοι είναι. Στην κουζίνα γίνεται ακατάπαυστο πανηγύρι και στο σαλόνι ο χορός δεν σταματά ούτε μια ώρα του 24ώρου.
Κάποια στιγμή, μας έπεσε και η οικονομική κρίση, είπα στον εαυτό μου ότι αυτό πρέπει να σταματήσει δεν πάει άλλο. Έπιασα τη γυναίκα και τα παιδιά και τους προειδοποίησα για τον κίνδυνο. Δεν πάει άλλο θα βουλιάξουμε οικονομικά. Πού πάνε τόσα λεφτά που βγάζουμε. Λίγο φαγητό φτιάχνουμε, δεν φτάνει, περισσότερο φτιάχνουμε, πάλι δεν φτάνει. Όσα λεφτά και να δώσω στη γυναίκα το πρωί, ποτέ δεν φτάνει, όσο χαρτζιλίκι και να δώσω στα παιδιά πάντα άφραγκα και παραπονεμένα είναι. Όση βενζίνη κι αν βάλω στα οικογενειακά μας αυτοκίνητα, πάντα άδεια τα βρίσκω. Τέλος πάντων τους είπα δώστε μου κάποια νούμερα να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε και πώς να εξορθολογίσουμε την κατάσταση! Πόσα χρήματα ξοδεύετε ημερησίως και πού, πόσοι τρώνε κάθε μέρα στο τραπέζι μας, πόσα χιλιόμετρα κάνουν κάθε μέρα τα αυτοκίνητα και για πού. ας ξεκινήσουμε από τη γνώση της υπάρχουσας κατάστασης και βλέπουμε μετά να μπορούμε να κόψουμε κάτι κι από πού! Τι ήταν να το πω, έπεσαν να με φάνε! Είσαι δικτάτορας τύραννος, θέλεις να ελέγχεις τη ζωή μας, είσαι τσιγκούνης, είσαι άκαρδος, στυγνός τεχνοκράτης.... και τι δεν άκουσα! Όλα αυτά ματαίωσαν το σχέδιό μου.
Από χθες όμως το κουδούνι της εξώπορτας χτυπάει ακατάαπαυστα κι είναι περισσότερο για χρέη παρά για νεοφερμένους. Τώρα που άρχισαν οι κατασχέσεις, αναγκάστηκα να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου: Πρώτα να μάθουμε ΠΟΣΟΙ τρώνε! ΚΑΝΕΙΣ ΝΕΟΣ δεν μπαίνει στο σπίτι χωρίς δικό μου έλεγχο. Δεν δίνω ούτε λεπτό μπρούτζινο αν δεν έχω επαρκή εξήγηση και ...απόδειξη!
Κάποιοι θα πείτε ότι είμαι τύραννος. Εγώ θα πω ότι είναι το αυτονόητο που έπρεπε να κάνω από την αρχή για να μη φτάσει η κατάσταση εδώ που έφτασε.
ΜΙΑ ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ, ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΑΝ ΜΗ ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΟΣΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ!
ΥΓ Φυσικά μη πιστεύετε τίποτα από τα παραπάνω όσον αφορά εμένα. Για το Δημόσιο όμως δεν ξέρω, αποφασίστε εσείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου