Άνοιξα να διαβάσω την τοπική σημερινή εφημερίδα και τι να δω. Τρεις τουλάχιστον σελίδες γεμάτες κομμένες πίτες! Θεέ μου τι πίτες τρώει ο κόσμος! έφτιαχνε και η σ’χωρεμένη η γιαγιά μου πίτες, με χόρτα από το βουνό και τυρί από την κατσίκα της και μάλιστα στη θράκα της γάστρας και ήταν λουκούμι, αλλά αυτοί εδώ το έχουν παρακάνει. Να ‘τανε και πίτες πάει στο καλό, κάτι ανάμεσα από κέικ και τσουρέκι είναι που δεν τρώγεται με τίποτα. Μόνο με την ελπίδα του φλουριού μπορείς να την καταπιείς σαν τα παιδιά το μουρουνόλαδο. Γράφουν και καλή χρονιά πάνω, ενώ ήδη έχουμε φάει το ένα δέκατο αυτού.
Έλεος βρε παιδιά εσείς στις εφημερίδες. Δεν έχετε τίποτα άλλο για να γεμίσετε τα φύλλα σας. Κάθε πονεμένη Κατίνα που έχει κάνει ένα σύλλογο και κόβει την... Πρωτοχρονιάτικη πίτα της, πρέπει να μας τη σερβίρετε σαν νέο που πρέπει να ξέρουμε; Εκτός των άλλων είναι και θέμα αισθητικής.
Όσο για τους υπόλοιπους. Δεν την “κόβετε” αυτή τη συνήθεια, “κόψτε” τις πίτες είναι και πιο οικολογικό, οικονομικό και υγιεινό. Γιατί ο καθένας κόβει από μια πίτα; Θα πάει καλά η χρονιά έτσι και μάλιστα μέσα στο Φλεβάρη;
Είμαστε λαός που αγαπάμε το τζόγο, άλλωστε αυτό το πολυπόθητο φλουρί δεν αντιπροσωπεύει τίποτα άλλο παρά το κυνήγι του τζόγου, της τύχης.
Είμαστε λαός που αγαπάμε το γλέντι. Από τις Χριστουγεννιάτικες γιορτές, στο Πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν, και τα ψαρικά των Θεοφανίων. Κι επειδή όλοι έχουμε έναν Γιάννη, Θανάση, Αντώνη, που να μη τον χτύπησε ο ιός της κρίσης, ώστε να μας καλέσει για την ονομαστική του κι επειδή οι πίτες και τα τριώδια ακολουθούν, θα έχουμε κάθε μέρα με κάτι να ασχοληθούμε και να ξεγελάσουμε το χρόνο που φεύγει αμείλικτα, γελώντας με εμάς που είμαστε απασχολημένοι με ψευδείς ενασχολήσεις και δεν προλαβαίνουμε να κοιταχτούμε στον καθρέφτη, για να δούμε τα σημάδια του πάνω μας και μέσα στην ψυχή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου